-
Artikelen en blogs
-
Publicatie “Wie bepaalt de waarde(n)?”
19 nov 2018 in Activiteit, Actueel, Artikelen en blogs, Informatievoorziening, Opinie & Debat, Publicaties
We leven in vloeibare tijden, schreef socioloog Zygmunt Bauman al aan het begin van deze eeuw in zijn moderne klassieker Liquid Modernity. De tijd dat ontwikkeling lineair was en onherroepelijk de weg plaveide richting een door iedereen onderschreven doel is voorbij. Of we nog vooruitgaan, waarheen en of dat überhaupt een goede zaak is – het is allemaal onderwerp van debat geworden. In zo’n klimaat kunnen emancipatie en progressief denken zomaar omslaan in populisme en behoudzucht, en zwaarbevochten verworvenheden blijken wisselgeld voor emoties.
Het zijn schitterende tijden voor de kunsten die zich juist voeden met ambiguïteit en veranderlijkheid. Maar ook de kunsten zelf blijven niet buiten schot van de vloeibare waardering. Wat kwaliteit is en heeft, is niet meer vanzelfsprekend. Wat ondersteund en bewaard moet blijven evenmin. Als kunst wordt gemaakt met steun uit publieke middelen dan is het niet vreemd verantwoording voor de uitgaven te vragen. De vraag is alleen hoe je het effect van kunst moet meten.
En aangezien waardering een intersubjectief fenomeen is, gaat het steeds vaker om de vraag: wie bepaalt de waarde? Wat dan op ethisch niveau kan worden herleid tot: wie bepaalt de waarden die ten grondslag liggen aan die beoordeling?
In deze publicatie belichten de auteurs deze kwestie vanuit verschillende perspectieven, met bijdragen van Rabiaâ Benlahbib, Basje Boer, Edo Dijksterhuis, Tijs Goldschmidt, Aiman Hassani, Anneke Jansen, Miriam van Ommeren, Jaïr Tchong en Marianne Versteegh.
-
De culturele dimensie van De Grote Verbouwing
15 jul 2018 in Activiteit, Actueel, Artikelen en blogs, Belangenbehartiging & Lobby, Informatievoorziening
Over dertig jaar is elke plek in Nederland onder handen genomen. Geen straat blijft onberoerd. De energietransitie, het klimaatvraagstuk, de woningbouwopgave, de bodemdaling en de biodiversiteit dwingen ons om overal aan het werk te gaan. Zo’n mega-operatie vraagt om een culturele impuls, om ontwerpers die vanaf het eerste moment hun creativiteit inzetten om Nederland nog mooier te maken.
Nederland was daar altijd goed in. Eerst een urgente opgave identificeren, vervolgens de planningsmachine aanzetten, ontwerpers inschakelen, geld regelen en uiteindelijk fantastische projecten tot stand brengen die mede onze identiteit bepalen. Niet alleen de Deltawerken spreken tot de verbeelding, ook de grote stationsverbouwingen in de stedelijke knooppunten, het project Ruimte voor de Rivier, Stedelijke Vernieuwing, de restauratie en het hergebruik van een enorm aantal monumentale gebouwen en gebieden.
Dat is niet vanzelf gegaan. De bouw van een miljoen woningen sinds ongeveer 1990, en de bijbehorende verbetering van de infrastructuur (stations, wegen) ging gepaard met een omvangrijk stimuleringsprogramma voor Architectuur. Er kwam een Stimuleringsfonds en een Architectuurinstituut. De aandacht voor architectuur die eind jaren tachtig werd ingezet door Rijksbouwmeester Tjeerd Dijkstra, kreeg een vervolg in het architectuurbeleid van toenmalig minister van Cultuur Hedy d’Ancona. Enzovoort.
Van dit alles is niet veel meer over. Er is geen nationaal ruimtelijk beleid meer, laat staan ruimtelijk kwaliteitsbeleid. De energietransitie, de klimaatadaptatie, de bouwopgave, de daarmee samenhangende mobiliteitsimpuls en economische herordening, en de aanpassingen van het landschap: ze worden slechts door een enkeling beschouwd als een culturele opdracht. Onder de hoge tijdsdruk gaat alle aandacht naar technische hoogstandjes en fabrieksmatige massaproductie. We weten natuurlijk donders goed wat er gebeurt wanneer de urgentie zo groot wordt dat we aandacht voor kwaliteit als hinderlijk gaan beschouwen. Kijk naar de stadsvernieuwing in de jaren tachtig. Of denk aan de diarree aan dozen langs de snelwegen.
Wat nodig is, is een cultuur waarin het vanzelfsprekend is dat tegelijk met het formuleren van een programma, een culturele opdracht verwoord wordt. Het wordt steeds duidelijker dat de opgave van de Omgevingswet om ‘integraal’ te werken, en dus verschillende belangen in een plan te combineren, het beste lukt als men elkaar op gedeelde waarden kan vinden. Dat is een gezamenlijke culturele benadering van het vraagstuk.
De Federatie Ruimtelijke Kwaliteit en Kunsten ’92 hebben het initiatief genomen om, met tal van andere partijen, aandacht te vragen voor de culturele dimensie van de Grote Verbouwing. Gestart zijn verkennende gesprekken en werkgroepen met architecten, Planbureau voor de Leefomgeving, ambtenaren van diverse ministeries, wetenschappers, Rijksbouwmeester, adviesbureaus, gemeenten, VNG, provincies, creatieve industrie etcetera. We houden u op de hoogte.
Lees hier het volledige artikel door Flip ten Cate op de website van de Federatie Ruimtelijke Kwaliteit. Lees verder…
-
Voor de agenda: Bijeenkomsten van Kunsten ‘92
1 nov 2018 in Activiteit, Artikelen en blogs, Lezingen en bijeenkomsten, Opinie & Debat
Maandag 21 januari 2019 van 13.00 tot 17.00 uur
In Tivoli|Vredenburg te UtrechtConferentie Arbeidsmarktagenda
In november ’17 is de Arbeidsmarktagenda Culturele en Creatieve Sector gepresenteerd. De agenda is een handvat voor structurele verbetering en professionalisering, waar iedereen die in de sector werkzaam is, iets van moet kunnen merken. Om de resultaten te delen, voortgang aan te jagen en onderlinge samenhang bij de uitvoering van de agendapunten te bewaken wordt onder meer een jaarlijkse conferentie georganiseerd. Het is de bedoeling een grote groep van betrokkenen (werkenden, werkgevers, intermediairs, bestuurders, medewerkers, fondsen e.a.) te informeren over de stand van zaken, vorderingen, bereikte resultaten en inzichten en hen uit te nodigen en te motiveren om actief mee te werken aan de uitvoering van de agenda. Ook de Fair Practice Code komt aan bod, als een van de punten uit de Arbeidsmarktagenda.
Donderdag 14 februari 2019 van 12.00 tot 17.00 uur
In Theater Orpheus te ApeldoornDebat Provinciale Statenverkiezingen
Kunsten ’92 en LKCA organiseren deze bijeenkomst in het kader van de Provinciale Statenverkiezingen. Met gedeputeerden, culturele instellingen, cultuurfondsen, kunstenaars, ambtenaren van provincies en gemeenten, adviseurs en particuliere partijen voeren we het debat over wat cultuur doet voor de provincie en hoe de provincies hun rol daarin zo goed mogelijk kunnen vormgeven. Dit doen we aan de hand vijf thema’s: Creatieve kracht | Culturele keten incl. stedelijke regio’s | Cultuurtoerisme en economische opbrengst | Rijke omgeving | Europa.
In samenwerking met een groot aantal landelijke partners: Fonds Cultuurparticipatie, Raad van Twaalf, VSCD, NAPK, CultuurConnectie, VNPF, Museumvereniging, VOB, NGA, CJP, IPO en het Erfgoedplatform Kunsten ’92.
Donderdag 28 maart 2019 van 10.30 tot 17.00
In Leiden, op diverse locatiesUitreiking BNG Bank Erfgoedprijs 2019 en symposium
Sinds 2010 wordt op initiatief van het Erfgoedplatform van Kunsten ’92 een nationale prijs toegekend aan de gemeente met het beste erfgoedbeleid: de BNG Bank Erfgoedprijs. De gemeente Leiden won in 2018, en is daarom gastgemeente voor de prijsuitreiking van editie 2019. Voorafgaand aan de prijsuitreiking vindt traditiegetrouw een symposium plaats, met als vast onderdeel verschillende excursies. Lees verder…
-
Gemeenteraadsverkiezingen | Hoe staat het met kunst en cultuur?
20 mrt 2018 in Activiteit, Artikelen en blogs, Belangenbehartiging & Lobby
Op woensdag 21 maart werden in bijna alle gemeenten in Nederland verkiezingen voor de gemeenteraad gehouden. Hoe staat het met kunst, cultuur en erfgoed in de gemeentelijke politiek en wat heeft de cultuursector ondernomen om onderdeel van het politieke debat te zijn?
Verkiezingsprogramma’s in de vier grote steden
Theaterkrant.nl dook in de verkiezingsprogramma’s van de landelijke partijen: wat zijn hun plannen in de steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht met betrekking tot de podiumkunsten? Lees hier het overzicht.
De CultuurwijzerMet deze ‘Stemwijzer’ op het gebied van kunst en cultuur kan de kiezer uitvinden welke lokale politieke partij het best past bij zijn of haar zienswijze over kunst en cultuur. De Cultuurwijzer bestaat uit ongeveer 10 stellingen die door de culturele instellingen zelf (i.s.m. de lokale politieke partijen) ingevuld kunnen worden. In de gemeenten Alkmaar, Amersfoort, Den Haag, Eindhoven, Heerlen, Houten, Smallingerland en Utrecht staat de Cultuurwijzer online. Vul er hiereen naar keuze in. De Cultuurwijzer is tot stand gekomen in opdracht van de VSCD en de VNPF en in samenwerking met de NAPK, Cultuurconnectie, de LKCA en Kunsten ’92.
Debatten
Aan cultuurdebatten heeft het de afgelopen maanden niet ontbroken: publiek en culturele instellingen gingen met de lokale politiek in debat in onder andere Enschede, Deventer, Amsterdam, Rotterdam, Houten, Arnhem, Wageningen, Den Haag, Utrecht, Elst, Steenwijk, Zevenaar, Dordrecht, Breukelen, Zutphen, Zwolle, Uden, Hulst, Leidschendam, enzovoort. Vanavond kunt u in Amsterdam nog naar het Gemeentelijk kunstdebat over talentontwikkeling, in de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, van 17:30 – 18:30 uur, met o.a. studenten en Jan Zoet (directeur Academie voor Theater en Dans en voorzitter Kunsten ’92). Lees meer.
Input voor de Verkiezingsprogramma’s en voor de lokale lobby
Vanuit diverse hoeken heeft de cultuursector instrumenten aangeleverd om kunst, cultuur en erfgoed in de gemeentelijke politiek te verankeren:
*Zo heeft LKCA (Landelijk Kennisinstituut voor Cultuureducatie en Amateurkunst) de Campagne ‘Cultuur deel je’ ontwikkeld. Om culturele instellingen te ondersteunen deze boodschap aan de lokale politiek over te brengen heeft LKCA een toolkit ontwikkeld en in het hele land lokale campagnecoördinatoren geworven. Lees meer.
*De Museumvereniging maakte de Handleiding Lobbyen bij de gemeente 2018, met praktische tips en tricks om te lobbyen. Adviezen over welke boodschap af te geven, op het juiste moment, bij de juiste persoon. De publicatie kijkt verder dan alleen de aankomende verkiezingen, en biedt ook nieuwe impulsen om de relatie tussen musea en gemeenten nog sterker te maken. Lees meer.
*Kunsten ’92 heeft in de zomer van 2017 aan alle fractievoorzitters in alle gemeenten de flyers ‘Cultuur werkt voor de gemeente’ en ‘Erfgoed werkt voor uw gemeente’ gestuurd. De brochures bevatten elk vijf concrete punten voor de verkiezingsprogramma’s, maar kunnen ook worden ingezet bij de vorming van de collegeakkoorden.
*De Boekmanstichting legde een internetcatalogus aan over kunst en cultuur in de gemeenteraadsverkiezingen. Lees meer.
-
Terugblik Paradisodebat 2017
31 aug 2017 in Activiteit, Artikelen en blogs
Wie zit er op De Stoel van de Toekomst?
Pak de stoel, investeer in de sector en verzamel verhalen – Tekst: Sandra Jongenelen
De grote onderwerpen die ook buiten de kunst- en cultuursector op de agenda staan, kwamen ruimschoots aan bod tijdens het Paradisodebat, de traditionele afsluiting van de Uitmarkt in Amsterdam. Het ging over culturele diversiteit, vertrouwen en nieuwe verhalen. Organisator Kunsten ’92 had kunstenaars en cultuurwoordvoerders in de Tweede Kamerleden gevraagd na te denken over ‘de waarden die wij willen overdragen aan toekomstige generaties’. En dus lagen metavragen ter tafel. Hoe willen we dat de samenleving eruit gaat zien? En wie zit er op de stoel van de toekomst?
Met: Anoek Nuyens (theatermaker), Abdelkarim El-Fassi (producent en regisseur) en Gijs Scholten van Aschat (aankomend voorzitter van de Akademie van Kunsten, acteur). En cultuur-woordvoerders in de Tweede Kamer: Corinne Ellemeet (GroenLinks), Michel Rog (CDA), Peter Kwint (SP), Dilan Yesilgöz (VVD), Vera Bergkamp (D66) en Kirsten van den Hul (PvdA). Onder leiding van Lex Bohlmeijer (o.a. Radio 4).
Sommige deelnemers lardeerden hun verhaal met filosofische bespiegelingen. ‘Op hoog niveau met elkaar borrelen’, zo vatte een bezoeker de bijeenkomst na afloop samen. Toch was het meer dan dat. Het ging ook veelvuldig over het nu. Over geld vooral, een onderwerp dat op het bord ligt bij de formateurs en waarover sommige politici in afwachting van een regeerakkoord volstonden met het oplepelen van verkiezingsbeloftes.
Investeren
Acteur Gijs Scholten van Aschat, per 1 september 2017 ook voorzitter van de Akademie van Kunsten, wees op de rol van de overheid in andere sectoren. Bij de bankencrisis pompte het Rijk er miljarden in. En ook tijdens crises bij de woningcorporaties en de landbouw kwam Den Haag met geld over de brug. Dat gebeurde onder het mom van: we nemen onze verantwoordelijkheid en investeren.
Na het schrappen van een derde van de cultuurbegroting vindt hij het nu tijd dat bewindslieden hun verantwoordelijkheid nemen. Dit is hét moment om in de kunst- en cultuursector te investeren. ‘De € 200 miljoen die eerder uit ons is geperst, heeft een overschot van € 13 miljard opgeleverd. We kijken reikhalzend uit naar het rendement op onze investering. Als we iets hebben geleerd van de laatste vier jaar dan is het ‘voor wat hoort wat’.’
Visie
Tweede Kamerlid Vera Bergkamp (D66) die cultuurwoordvoerder Alexander Pechtold verving, reageerde enthousiast. ’Als Gijs iets zegt, wil ik altijd ‘ja’ zeggen.’ Maar de politieke werkelijkheid verloor ze niet uit het oog. De prijskaartjes worden aan de formatietafel verdeeld, niet tijdens het Paradisodebat.
Scholten van Aschat schetste het toneellandschap, waar in de jaren tachtig zo’n vierhonderd mensen in vaste dienst werkten. Nu
blijft het aantal steken onder de vijftig. Flexwerken is het toverwoord. Slechts enkele acteurs overleven in de ratrace die al op de academies begint. Dat bracht hem op het collectief, een alternatief onder toneelmakers die zich afzetten tegen de ieder-voor-zich-mentaliteit. Een dirigent of regisseur ontwikkelt samen met zijn mensen een koers en maakt van het ensemble meer dan de som van de individuen. Ze delen een visie die, zo zei hij, volgens demissionair premier Rutte gelijk staat aan ‘een olifant die het uitzicht belemmert’.De Stoel van de Toekomst
Symbool voor de toekomst stond mooi uitgelicht op de tribune De Stoel van de Toekomst. Het rode meubelstuk was ontleend aan een sprookje van Jan Terlouw. In Het Hebzuchtgas schrijft hij: ‘Als we vergaderen over belangrijke zaken, als we belangrijke besluiten nemen, wij samen, maar ook in onze bedrijven, zetten we er altijd een lege stoel bij. Dat is de stoel voor de mensen die er nog niet zijn, voor de toekomstige generaties. De stoel van de toekomst.’ Met die lege stoel in het vizier hielden drie kunstenaars elk een verhaal waarop zes politici in tweetallen reageerden.
Nederlandse DNA
‘De lege stoel gaat over mij’, zei Abdelkarim El-Fassi. De wieg van de film- en documentairemaker stond in Zeeland, zijn ouders emigreerden erheen vanuit Marokko. Hij vertelde over zijn eerder gemaakte documentaire met zijn vader in de hoofdrol. En in vervolg daarop de voorstelling die begin oktober in première gaat: Toen ma naar Mars vertrok. Die verhalen zijn ook bouwstenen van de samenleving, maakte hij duidelijk. Zijn missie: die verhalen in het Nederlandse DNA krijgen. Dat pleidooi viel in goede aarde bij GroenLinks-politica Corinne Ellemeet. ‘Wie zijn wij? En vertegenwoordigt de cultuursector wel iedereen?’
Pak de stoel
Haar collega Dilan Yesilgöz – Zegerius (VVD) voelde zich persoonlijk geraakt door El-Fassi’s verhaal. Op haar achtste vertrok ze met haar moeder en zusje als vluchteling naar Nederland. Het Tweede Kamerlid werd in Ankara geboren en merkt dat ze ‘continu dingen moet uitleggen’. Ook haar verhaal hoort erbij, zei ze. Ze stak El-Fassi een hart onder de riem. Terwijl de documentairemaker zich afvroeg in hoeverre mensen óp de stoel bereid waren hun plaats af te staan, adviseerde zij hem de stoel te pákken. ‘Het zou gemakkelijker kunnen maar zo werkt de wereld niet’, voegde ze eraan toe.
Codes
Directeur van de Museumvereniging Siebe Weide vertelde namens de stuurgroep Code Culturele Diversiteit dat het ministerie heeft besloten de code verder toe te passen. ‘Met een stevig programma de komende vier jaar.’ Hij sprak vanuit de zaal, waar volgens El-Fassi twee Marokkanen zaten. ‘En die heb ik uitgenodigd.’ De deuren moeten open, onderschreef Jan Zoet, voorzitter van Kunsten ’92. Als directeur van de Theaterschool in Amsterdam maakt hij de generatie van de toekomst dagelijks mee. ‘Ze komen eraan, en hele goede.’ Vanuit de zaal lichtte Anne Breure ook de Fair Practice Code toe. De Code is bedoeld ter versterking van de inkomenspositie van kunstenaars. Begin oktober volgt de presentatie, aldus de artistiek directeur van het Veem Huis voor Performance.
Kunst als levensbehoefte
De politici die over de toekomst spraken, behoren deels ook tot een nieuwe generatie. Vier van de zes zitten sinds maart op het Haagse pluche. Er klonk kritiek op de ideeën van hun voorgangers. De periode van Rutte I, waarbij kunstenaars als subsidieslurpers werden weggezet, is voorbij. Kunst en cultuur is een levensbehoefte, vond Kirsten van den Hul (PvdA). Dat illustreerde ze met een persoonlijk verhaal over een politiek geladen muziekoptreden in Tunesië, waarbij politieagenten klaar stonden om in te grijpen. De vraag naar de waarde van cultuur deed zij af als banaal en verleden tijd. ‘Kunst en cultuur leren ons dat er een andere werkelijkheid bestaat. We moeten bouwen en kijken wat ons bindt. De politiek heeft de sector nodig.’ Ook sprak ze over het belang van kunst als zuurstof in deze bizarre tijden.
Nieuwe verhalen
Eerder had theatermaker Anoek Nuyens de politici haar diensten al aangeboden. ‘Heeft u een goed idee nodig? Vraag mij dan
lever ik een goed verhaal waar niemand omheen kan.’ Daaraan voorafgaand vertelde ze over de goededoelenstichting Auxilium in Kenia die ze van haar oudtante erfde. In Nederland maakte ze daarover de voorstelling Hulp. Zij speelde deze voorstelling niet alleen in het theater, maar later ook in vergaderzalen van ngo’s en campagnebureaus van politieke partijen. Als witte redder die het niet meer wist, kreeg ze volop aandacht in de media. Presentator Mart Smeets stak bij haar woorden zijn duim op ter goedkeuring. Maar had dat werkelijk iets veranderd aan de situatie van de mensen op de berg in Kenia? Alle moeite en tijd deden haar uiteindelijk beseffen dat iedereen moet… vergaderen. Het klonk ook verrassend uit de mond van een theatermaker. ‘We zoeken nieuwe verhalen. En ik hoop dat jullie zien dat kunstenaars daaraan kunnen meewerken.’ En zij voegde eraan toe: ‘geef kunst en cultuur het vertrouwen en je zal versteld staan wat eruit komt’.Politiek van het wij
CDA’er Michel Rog was geraakt door haar verhaal, waarin hij snijvlakken zag met begrippen als rentmeesterschap, naar elkaar omkijken en naastenliefde. ‘De politiek van het wij’ viel ook in goede aarde bij Peter Kwint (SP). Rog greep dat aan om een brug tussen de twee partijen te slaan: ‘We zitten niet zover van elkaar.’ Ondanks die eensgezindheid had Nuyens het al aangekaart dat er niet één oplossing is te vinden. Dat gold natuurlijk ook voor de vraag welke waarden we willen overdragen aan toekomstige generaties. We kunnen meerdere antwoorden aanvinken. Tijdens het Paradisodebat 2017 trapte het verhaal van de toekomst af.
Kijk hier de sprekers terug
Anoek Nuyens: geef kunst tijd en vertrouwen
Abdelkarim El-Fassi: maak voor diversiteit geen plaats maar ruimte
Gijs Scholten van Aschat: de kracht van het collectief
VOOR DE VOLLEDIGE REGISTRATIE KLIK HIER
-
Publicatie “Spiegel, vergrootglas of luchtspiegeling?”
9 jun 2017 in Activiteit, Artikelen en blogs, Informatievoorziening, Onderzoek, Opinie & Debat, Publicaties
SPIEGEL, VERGROOTGLAS OF LUCHTSPIEGELING?
CULTUURPOLITIEK & IDENTITEIT IN PERSPECTIEF
Toen prinses Máxima bij de presentatie van het WRR-rapport Identificatie in Nederland (2007) beweerde dat “de Nederlander niet bestaat”, leverde haar dat een hoop kritiek op. Máxima’s uitspraak werd gezien als een ontkenning van de nationale identiteit, of misschien zelfs een aanval. In het gekrakeel bleef echter een definitie achterwege van wat ons eigen is. “Moeten Nederlanders duidelijk maken wat die identiteit eigenlijk inhoudt, dan blijven ze steken in simpele en nogal schrale observaties”, constateerde Maarten van Rossem in zijn schotschrift Wie zijn wij? (2011). “Nederlanders zeggen zich vooral Nederlander te voelen als ze kijken naar sportevenementen waar hun landgenoten het goed doen en op nationale feestdagen, waarbij onveranderlijk Koninginnedag wordt genoemd.”Die observatie geldt nog steeds. En dat terwijl ‘identiteit’ tot in het hart van het politieke discours is gedrongen, zeker in de aanloop naar de afgelopen Kamerverkiezingen. Of het nu is in de vorm van nationaal bindmiddel of viering van verscheidenheid, de vraag naar wie wij Nederlanders zijn, vormde een rode draad in de verkiezingsprogramma’s van vrijwel alle partijen. Hij klonk door in de positionering binnen de EU, de omgang met vluchtelingen, en de inrichting van de economie. Niet in de laatste plaats kleurde hij de paragrafen over kunst en cultuur, die in veel gevallen worden gezien als meest directe uiting van identiteit.
In deze publicatie analyseren en expliciteren we de mechanismen die onder het oppervlak van deze identiteitspolitiek liggen. Kunst en cultuur kunnen hierbinnen fungeren als spiegel, soms zelfs als lachspiegel, maar ook als vergrootglas om focus aan te brengen of idealistisch vergezicht.
Met bijdragen van Robbert van Heuven, Edo Dijksterhuis, Karin Wolfs, Jaïr Tchong, Asis Aynan, Naomi Velissariou, Joost Heijthuijsen en Samira Dainan.
ROND 8 JUNI 2017 VALT DEZE PUBLICATIE BIJ VELEN VAN U OP DE DEURMAT. U KUNT MEER FYSIEKE EXEMPLAREN BESTELLEN DOOR EEN MAIL TE STUREN MET UW NAAM EN ADRES NAAR INFO@KUNSTEN92.NL Lees verder… -
Coprofagie, filterbubbels en Russische hackers
18 jan 2017 in Activiteit, Artikelen en blogs
Uitdagingen voor publieke media in de onlinewereld
Artikel Lennart van der Meulen (directeur VPRO, bestuurslid Kunsten ’92)
Paus Franciscus bemoeide zich er mee. In een interview met het Vlaamse rooms-katholieke tijdschrift Tertio noemt de Heilige Vader nepnieuws net zo erg als coprofagie en coprofilie. Coprofagie is volgens de Dikke van Dale poepseks en coprofilie het eten van uitwerpselen. Volgens Franciscus, ‘moeten de media integer zijn en transparant en niet vervallen tot coprofilie: altijd maar uit zijn op schandalen, lelijke dingen zeggen. Die drang tot coprofagie kan grote schade veroorzaken.’ Het staat gewoon op Vaticaan.com: Een paus die het over poepseks heeft. Maar 100 procent zeker dat het waar is ben ik niet.
Nepnieuws
Nepnieuws domineerde de afgelopen weken de discussie over de nieuwe bedreigingen van het internet. Trump zou de verkiezingen hebben gewonnen dankzij nepnieuws dat hijzelf en fora als 4chan, Reddit en Breitbart continu viral liet gaan. Obama gaat onderzoek doen naar Russische hackers die de verkiezingscampagne in de VS hebben beïnvloed en dreigt Poetin met een cyberwraak. Een man bestormde met een automatisch geweer pizzeria Comet Ping Pong in Washington D.C. omdat hij heilig overtuigd was van het nepnieuws dat Hillary Clinton vanuit dat restaurant een pedofielen netwerk runde. LEES VERDER: Lees verder…
-
Column Jan Zoet bij Congres Podiumkunsten
24 mei 2016 in Activiteit, Artikelen en blogs, Belangenbehartiging & Lobby, Opinie & Debat
In De Vereeniging Nijmegen op 24 mei 2016Wat betekent het advies van de Raad voor Cultuur voor de podiumkunstensector?
In zijn column op het Congres Podiumkunsten in Nijmegen plaatste Jan Zoet het advies van de Raad in perspectief. ‘Als je echt een beeld wilt krijgen van hoe het er in de podiumkunsten voorstaat, zal je naar het geheel moeten kijken, dus naar de BIS, en naar wat er bij de zes Rijksfondsen gebeurt en daarin ook de regionale en gemeentelijke verantwoordelijkheden meenemen’.
In zijn verhaal benoemt hij de knelpunten en draagt mogelijke oplossingen aan. Een ‘reshuffling’ van het huidige systeem van BIS en fondsen lijkt onontkoombaar. Zoet besluit met een vraag aan het congrespubliek: wat betekent het voor de podia als het bestel vanaf 2020 ingrijpend wordt veranderd? Wat zijn de zorgen en kansen die zich aandienen? Kunsten ‘92 wil, samen met de cultuursector, de fondsen en de Raad voor Cultuur, dit gesprek de komende tijd aangaan. Lees verder… -
Verleden en toekomst in een eeuwig nu
17 mei 2016 in Activiteit, Artikelen en blogs, Informatievoorziening, Opinie & Debat, Publicaties
In de vorige Kunsten ’92 bundel Binnenstebuiten lieten we zien dat de buitenkant van de Nederlandse cultuurwereld prima in orde lijkt, maar dat achter de schermen een sector opdoemt, die op veel plekken van plakband, touwtjes en oververmoeide en onderbetaalde werknemers aan elkaar hangt.
In de jaarlijkse publicatie Cultuur in beeld van het ministerie van OCW staat veel goed nieuws. En veel cijfers die dat goede nieuws staven. De bezoekcijfers en de eigen inkomsten van veel culturele instellingen stijgen. Maar wat blijft ‘buiten beeld’?
Dergelijke publicaties zijn vaak een relatieve momentopname, ook nog eens gemaakt met een specifieke bril: worden de concreet meetbare korte termijndoelen van de overheid op het gebied van inkomsten en bezoekcijfers gehaald? In die bevroren tijd, zonder langere verbanden met het verleden of de toekomst, is het moeilijk te zeggen of het beter gaat dan vroeger. Of we goed op weg zijn naar een glorieuze toekomst.
Kunstbeleid kan niet bestaan in het vacuüm van het nu. Niet alleen is een relatie met het verleden essentieel – bijvoorbeeld door het op de ene of andere manier in stand houden van de kennis van dat verleden. Het is ook belangrijk om de toekomst te verkennen, door middel van artistiek en wetenschappelijk onderzoek.
In interviews en opinieartikelen komen instellingen, wetenschappers en kunstenaars aan het woord die belang hechten aan het langetermijnperspectief. Die verbanden leggen tussen verleden, heden en toekomst en uitleggen waarom èn hoe zij dit doen. Uit vrijwel alle bijdragen blijkt dat er behoefte is aan een politiek die verder kijkt dan het nu. Zodat ook instellingen, wetenschappers en kunstenaars dat in hun werk kunnen blijven doen.
Lees hier: Lees verder…
-
